Lang gelul

Zeer geliefde medemens,

Het is weer zover; tijd voor wat woordengeworstel.

Ik ga maar gelijk van start, want er zit een Socrates in me die eruit moet voor hij voor altijd in me blijft wonen.

Overigens voor de mensen die vonden dat ik té ver ging met het afzeiken van een klein zeilmeisje: Stel je niet aan! Ik heb gewoon onschuldige letters misbruikt om ze te organiseren tot een aantal woorden. En als je daar niet tegen kan, dan lees je het niet.

Zo kreeg ik een aantal klaagbrieven in mijn virtuele postbus van mensen die er bezwaar tegen hadden dat ik Laura Dekker een 34-jarige man liet tegen komen met een Ron Jeremy. Kijk en dat vind ik nou typisch hypocriet! Iedereen heeft dan gelijk dat beeld van dat tere meisje (die overigens wel de wereld kan rondvaren in een zeilboot), dat uit elkaar getrokken wordt door deze 34-jarige man. Maar als je nou eens iets verder kijkt dan je neus lang is dan begrijp je misschien dat het echte slachtoffer, deze man is. Lengte is eerder een last dan een lust. Voor deze man die het eigenlijk alleen maar op negerinnen kan (anders is het alsof je een golfbal door een tuinslang moet persen), valt het niet mee om een geschikte partner te vinden. Ze moet maar net genoeg ruimte hebben voor hem. Daar komt bij met zo’n zwaargewicht valt het niet mee om hem te laten steigeren, want zoveel gewicht gaat niet zomaar omhoog. Daar is zoveel bloed voor nodig dat hij dit tekort komt in zijn hersenen. Om dan nog maar niet te spreken over hoe het de hele tijd in de weg zit. Volgens mij kan je dan ook geen boxer aan maar moet je altijd een ballenknijper aan om alles op z’n plaats te houden. En dat wordt dan een extra large ballenknijper voor de nodige ruimte. Maar wat als deze man gewoon slank is, dan zakt zijn slipje zo van z’n heup… Lastig allemaal. Dan heb je nog de condooms die je, als je ze al kan afrollen, maar tot de helft komen. En dan als je toch iemand gevonden hebt voor de daad, dan mag je misschien met een kwart naar binnen. Dat moet echt een zwaar onvoldaan gevoel geven. Alsof je een Barbie aan het neuken bent. Niet Barbie van Oh Oh Cherso hè? Dat is alsof je ‘m in een lauw kopje water hangt, ik geloof niet dat je daar nog veel van voelt. Daar kun je met je hele onderlichaam in (met benen). Maar goed, ik wilde hier helemaal niet heen. Om weer even het cirkeltje rond te maken. Deze man zag Laura Dekker met haar snobbige grote muil op TV en al zijn bloed ging naar zijn dikke knots waardoor hij niet meer helder kon nadenken. De woorden die uit dat grote gat kwamen deden er niet meet toe, hij zag alleen een groot eindeloos donker gat. En zo werd hij slachtoffer van lengte.

Dus laat dit gelijk even duidelijk zijn: ik ben niet zo grof, ik bekommer me juist om de medemens. Er zijn ook mensen daarentegen die het juist nodig vinden om lange mensen en dingen te gaan afzeiken. Neem nou een zeer gewaardeerd familielid van me met een angst voor grote vrouwen. In zijn weblog op: http://yourehitmen.loggy.nl schreef hij in zijn artikel: “Hersenspinsels van een boerenneuroot!” Het volgende:

“Na een spannende paar minuten waarin ik mijn ogen niet van hem, sorry haar, af kon houden, verlaat het dan eindelijk de winkel. Met van die Grote passen in van die Grote Bergschoenen (je leest het goed), in een afritsbare nylon broek met (inderdaad) van die zakken aan de zijkant. Om de rest van het signalement af te maken van dit Godzilla afstammende verschijnsel, de meeste exemplaren hebben onverzorgd, los hangend haar. Niet altijd welriekend, losse (waarschijnlijk mannen) kleding, bergschoenen en Grote handen zonder sieraden. Want ze maken geen trouwringen in die maat omdat dit type vrouw meestal niet trouwt. Hun algemene voorkomen hangt van ironie aan elkaar. Toch gek dat een vrouw die nog door een vent "beklommen" moet worden, zelf Bergschoenen aantrekt en eruit ziet of ze zelf net is teruggekeerd van een expeditie Himalaya.”

Kijk en dat vind ik nou sneu (maar ik genoot er wel van). Typisch dat de vrouw van yourehitmen zo klein is dat ze in bijna iedere attractie in de Efteling geweigerd wordt.

Dat terzijde: ik vind het zielig voor die mevrouw dat ze zo lang is. Want dit hele fenomeen is goed te verklaren:

Als je lang bent, dan valt het vaak niet mee om leuke en geschikte kleding te vinden. Nou gaat bergschoenen wel heel erg ver, maar misschien heeft deze vrouw het na 20 jaar wel gewoon opgegeven. En dan is het ook nog eens heel lastig om een partner te vinden. Ze is lang en dus zal ze op zoek moeten naar een man die nog langer is of minstens even lang als haar. Als man zal je niet snel kleiner willen zijn dan je vrouw lijkt me en als je haar dan inderdaad moet beklimmen wordt het lastig. Of dat ze jou over de drempel tilt als je gaat trouwen, tja… Er zijn er altijd bij die daar natuurlijk op kicken maar die zijn zeldzaam, zo zeldzaam als goed zittende leuk uitziende broeken voor vrouwen van bovengemiddelde lengte. Het zit ze dus niet mee; het is lastig om er leuk uit te zien en als ze dat doen is het nog steeds lastig om een geschikte partner te vinden. Dus ik vind lange vrouwen zielig, ik heb er medelijden mee. Dus lengte zorgt vaak voor problemen.

Zelf ben ik met mijn 1.92 m niet een kleintje, maar ook niet extreem en ik vind het al lastig. Zo kijk ik eigenlijk nooit naar boven en stoot ik dus vaak mijn hoofd. En als ik mijn hoofd recht hou terwijl ik loop dan struikel ik wel weer over iets wat ik over het hoofd gezien heb.

Ook vind ik dat lange mensen subsidie moeten krijgen om in grotere huizen te kunnen wonen. Een voorbeeld ter illustratie: Een mier in je badkamer heeft zeeën van ruimte als een Nathalie Holloway in de Caribische zee. Maar stop je een nijlpaard in dezelfde badkamer dan is dat als een Ron Jeremy in Laura Dekker. Simpel gezegd: als ik mijn armen strek heb ik een grotere spanwijdte en neem hierdoor meer ruimte in. Daar heb ik niet om gevraagd zoals een gehandicapte niet heeft gevraagd om een handicap maar zij krijgen wel een aparte parkeerplaats dicht bij de supermarkt. Om vervolgens tergend langzaam de schappengangen te terroriseren. Kortom: met dezelfde ruimte heb ik minder ruimte. Mijn wereld is relatief kleiner dan die van anderen en moet dat gecompenseerd worden. Ik gebruik meer douchegel, meer scheerschuim en ik moet meer eten om elke centimeter van mijn lichaam van energie te voorzien. In een vliegtuig moet je tegenwoordig betalen als je bij de nooduitgang wilt zitten, omdat je daar meer beenruimte hebt. Dat houdt dus in dat als ik “normaal”wil kunnen zitten zoals andere mensen, dat ik dan meer moet betalen? Een bed moet langer zijn want je kunt je benen niet verder strekken dan je dekens lang zijn. Als ik me wil bezatten moet ik meer drinken.  Ik heb er ook niet om gevraagd, maar het leven wordt zo een stuk duurder en lastiger voor de lange dan voor de gemiddelde of korte mens. Dat geeft allemaal niet als de bonus zou zijn dat alles dan ook langer zou zijn. Nou heb ik beste lange tenen, soms trek ik een lang gezicht en ik heb een lange adem, maar lang niet alles is leuk als het lang is. Daarom hou ik hier op.

Laura Dekker verkracht door school Clownvissen

Beste Tolerante medemensen,

Het wordt weer eens tijd dat ik mijn licht op de wereld laat schijnen, want het loopt weer helemaal in de soep. Of beter gezegd, het valt in het water. Ik wordt er (zee)ziek van!

We hebben nu het jongste solozeiler ter wereld voortgebracht. Of we daar nou trots op moeten zijn!? Het is gewoon belachelijk, een aanfluiting. Natuurlijk hebben we het jongste zeilmeisje, want geen enkel ander land zou zoiets toelaten. Wij in eerste instantie ook niet, maar blijf maar lang genoeg zeiken op onze jeugdBESCHERMING en dan komt het vanzelf wel. Als je als 14-jarige een Breezer wil drinken in een café dan gaat dat feestje niet door, omdat alcohol onder de 16 veel schade aan het lichaam van een kind in ontwikkeling zou doen. Maar weet je wat nou echt een goed idee is? We sturen een meisje van 14 kinderjaren in een boot de wereld rond. En leerplicht? Ach, dat meisje neemt wat boeken mee en dan komt dat helemaal goed. Het zou leuk zijn als nou ineens alle 14 jarige jongens en meisjes ook niet meer naar school gaan maar andere leuke dingen gaan doen zoals backpacken in Australië, Pelgrimstochten of zelfs in een luchtballon de wereld rond proberen te vliegen. Moet kunnen toch? Neem gewoon wat boeken mee en de leerplichtambtenaar neemt het voor lief. Tja, want als je het bij de één toestaat dan bij de rest ook. Gelijke monniken, gelijke kappen.

Het is een typisch geval van puberaal gedrag. Menig ervaren zeiler geeft aan dat rond de wereld zeilen voor een 14 jarig meisje een waarschijnlijk onmogelijke opgave is, maar nee ik dram gewoon door. En dat het snotjong nog zoveel aandacht krijgt van de media en dat zelfs ik hier nog aandacht aan besteed is eigenlijk te gek voor woorden. Maar mij gaat het niet om het meisje met de snobbige ouders, maar om het feit dat dit allemaal kan!

Je zou bijna hopen dat ze door een passaat wind of orkaan omslaat en een bezoekje aan Nathalie Holloway brengt op de bodem van de oceaan. Of de krantenkop van morgen: "Zeilmeisje Laura slachtoffer groepsverkrachting door school Clownvissen." Zodat je dan kan zeggen: zie je wel!

Wie zijn er dàn verantwoordelijk voor zoiets ziekelijks? Haar decadente mediageile ouders of Jeugdzorg, want die zijn altijd het haasje! Jeugdzorg heeft het altijd gedaan. Die hadden moeten inzien dat die zwakzinnige publiciteitsgeile ouders geen beslissing konden maken over het leven van de 15-jarige Laura.

Misschien is het de maatschappij dat deze acties mogelijk maakt.

Tot slot: het ergste aan deze hele situatie zijn dan nog de hersenloze mensen op internetfora die nog dommere opmerkingen plaatsen dan Barbie van Oh Oh Cherso:

Ok, dan over Laura. Als dit haar eigen keus is heeft dit meisje natuurlijk álle recht om haar zeereis te maken. Ze leert tijdens die reis waarschijnlijk véél meer dan tijdens die paar maanden school die ze verliest.

(Reactie van Tom van Leeuwen op 22-12-09 op http://www.vrijspreker.nl)

Het zou leuk zijn als Laura een leuke vent tegen komt van 34-jaar met een Ron Jeremy in zijn broek, kijken of haar ouders dat ook goed vinden. Nou beste Tom, als het haar eigen keuze maar is! Hadden we niet afgesproken dat dit niet kan omdat meisjes van 14 jaar nog niet in staat zijn om dit soort beslissingen te nemen? Omdat zij nog niet ver genoeg ontwikkeld zijn, geestelijk, lichamelijk en sociaal!

Zeer triest,

Is toch niet normaal dat overheden/instanties meer over je kind te vertellen hebben dan de ouders pfff.

Ik neem aan dat de ouders en zij zelf ook de gevaren kennen/kent van wat er mogelijk allemaal zou kunnen gebeuren onderweg.

Dus als het misgaat is het toch de verantwoordelijkheid van de ouders en van haar zelf…simpel.

(reactie van Taco op 22-12-09 op http://www.vrijspreker.nl)

Dat beste Taco, heet bescherming. Er zijn nu eenmaal mensen die niet in staat zijn om te bepalen wat het beste voor hun kind is. En soms moet er preventief ingegrepen worden, want het is beter voorkomen dan genezen. Soms is het overbodig, maar dat nemen we voor lief. Of vind je dat de moeder uit het Friese Nij Beets gewoon het recht heeft om 4 van haar pasgeboren baby’s koud te maken en in een koffertje op zolder te stoppen? Dat moet die moeder toch zeker zelf weten, daar moet je niet tussen komen of wel Taco?

En natuurlijk kent een 14 jarig meisje de gevaren van een toch rond de wereld?!!? Waar zit jij met je gedachten? Je kunt niet alle paddestoelen in het bos eten!

Hulde voor deze ouders, weg met de boe-roepers! Leer ze te dromen en die dromen na te streven. Begeleid ze in plaats van ze te beperken. Praat met ze en laat ze dingen zien in plaats van ze je eigen beperkte kennis en ervaring al waarheid voor te schotelen. En bescherm ze alleen als dat echt nodig is.

(Reactie van Henk op 15-9-2010 op http://zeeland.blog.nl)

Dit is een stuk uit de reactie van Henk. Henk is docent schreef hij in het hele stuk. Ik weet niet wat voor dokter Snuggles we hier nu weer mee te maken hebben, maar als alles gaat zoals hij wil dan heeft hij een lege klas en raakt hij zijn baan kwijt. Leer ze te dromen? Ze mogen best dromen, van dingen die ze willen gaan doen als de tijd rijp is, maar niet op je 14^e de wereld rond varen in een zeilboot! Wat voor apparaat ben je als je dit stimuleert? Bescherm ze alleen als dit echt nodig is? Dan vraag ik me af wanneer dit nu echt nodig is Henk? Jezus, hier zakt mijn broek vanaf he? T’is maar goed dat ik bretels aan heb vandaag. Een schande voor docenten vandaag de dag. Het is tegenwoordig al haast onmogelijk als ouders om je kind een week eerder mee te mogen nemen zodat ze met hun ouders op vakantie kunnen, maar 14-jarige Laura die mag gewoon wegblijven van school! Way the go Henk!

Ze is wel jong maar is op zee in haar element. En dat ze alleen de media zoekt geloof ik niet. Natuurlijk hoort dat er bij, daar ontkomt ze niet aan. En dat wegblijven van school, ze studeerd toch op zee. En dat er wat ergs kan gebeuren, och, dat kan toch overal gebeuren. Ik denk dat ze wel zo zeewaardig is om alle moeilijkheden te overwinnen. Ik heb er alle vertrouwen in. Men kan overal wel apen en beren zien maar dan kan je niets meer ondernemen. Voor en tegen zal er altijd zijn.

(reactie van D.P. van Meer op 10-9-2010 op http://zeeland.blog.nl)

Ze is wel jong, maar op zee in haar element? Oh ja nee dan wel! Geweldige argumentatie, ik hou ook van golven, maar als er een tsunami aankomt dan ga ik echt niet proberen of ik erop kan gaan surfen! Ze studeert toch op zee?? Laat me niet lachen! Dan pakken alle kinderen toch hun boeken en gaan ze thuis leren als dat hetzelfde is! Overal kan wat ergs gebeuren, dat klopt maar ik denk dat het risico een stuk groter is als je een jong meisje in een boot bent die de wereld rond wilt reizen, dan als je als jong meisje netjes naar school gaat toch?! En waar in je achterlijke naïeve kop heb je de inschatting gemaakt dat dit 14 jarige meisje zo “zeewaardig” is? Oké ik kan ook dingen zeggen die niet constructief zijn, maar jij verzint er gewoon een heel verhaal bij. Laat ik dan met je mee doen:”Ik denk dat ze nog niet eens ongesteld is en als ze dat al wel is: zou ze genoeg maandverband bij hebben?”

Scheer je weg op de weg!

Scheer je weg op de weg

Lieve medemensen,

Het is al weer even geleden dat ik een computer tegenkwam. Na een maand in het bergwoud van Sichuan te hebben verbleven hield ik het weer voor gezien. De bamboe kwam me m'n strot uit en die panda's snurken harder dan een Boeing 747 als deze gaat opstijgen. Na een uitgebreide waspartij onder een kleine waterval was het tijd voor mijn terugreis.

Dit keer had ik geen problemen in het vliegtuig, want de Chinezen zitten allemaal business class. Op één stoel kon je wel twee Chineesjes kwijt zo klein als die mensen zijn, sterker nog met een beetje origami kon je er wel 3 gemiddelde Chinezen op proppen. De rijst en noedels onderweg smaken beter dan het binnenste van het bamboe waaruit het meeste van mijn maaltijden bestond. Bamboesoep, Bamboesmoor, Bamboesoufflé, Bamboecarpaccio, shoarma van Bamboe en alles wat ik maar vinden kon. Op een bepaald punt stijgt het naar je hoofd als je denkt aan Bamboetaart en Bamboebollen met chocoladesaus. 10 kilo lichter kom ik uiteindelijk weer aan in ons kleine koude kikkerlandje. Heel even dacht ik nog wat doet die Panda in dat ijzeren ding? Toen besefte ik het ineens weer, het was een Fiat Panda met een man erin. En.... jawel achterruit verwarming. Dan krijgt hij geen koude handen als hij moet duwen. In het begin was het nog fascinerend om het verkeer zo eens gade te slaan, maar de lol raakt er snel af.

Aangekomen bij mijn tempel in een Brabants stadje realiseer ik wat er aan de hand is. De wereld is sneller gaan draaien en de mensen kunnen het niet meer bij houden. Wat er onder andere voor zorgt dat ik 20 minuten doe over een stukje van 5 minuten. Een voorbeeld: als ik naar de snelweg wil vanaf mijn tempel dan moet ik allereerst door een 30 km zone. Een 30 km zone is natuurlijk een leuk idee op papier maar kan lastig zijn in bepaalde situaties. De 30 km zone zelf is nog niet zo'n probleem maar het grote aantal hoge verkeersdrempels daarentegen... Ik heb altijd geleerd om mensen niets in de weg te leggen. Zijn we zo ontzettend ontwikkelt en kunnen we vlakke waterpas wegen aanleggen en dan gaan we bulten maken? Eindelijk geen kuilen meer in de weg, ik was allang blij om het bamboe niet meer weg te hoeven hakken, krijg je van die bulten in de weg. Vaak kun je ze niet eens met 30 km per uur nemen dus moet je remmen, dat draagt ook niet echt bij aan het milieu dacht ik zo. Optrekken, remmen, megabult zachtjes en weer optrekken. Dat is niet goed voor het brandstof verbruik en al zeker niet voor mijn chassis, de ophanging en heel mijn auto in zijn algemeenheid. Om dan nog maar niet te beginnen over de man die een hartaanval kreeg, maar waarbij de ambulance geen vaart kon maken vanwege die verkeersdrempels. Of stel dat er een oma fietst, valt, haar been en vele andere broze botten breekt inwendige bloedingen heeft en dan met spoed in de ambulance vervoert moet worden. Sirene en zwaailichten aan en dan gaan over de snelheidsdrempels. Wat een luguber verhaal.

Ik lijk uit de 30 km zone te gaan komen en wil de binnenweg oprijden bij een T-splitsing, ik geef netjes richting aan en wacht, want er komt een auto aangereden. Bij nader inzien komt die auto toch niet zo hard aangereden, maar hij is al te dichtbij ik moet nog even wachten en dan kan ik de weg oprijden. Ineens zie ik dat hij wel heel langzaam rijd en terwijl hij zijn bocht inzet geeft hij ineens richting aan!? Wat een vliegenscrotum is dat zeg? Hij ziet toch dat ik op hem wacht? Of tenminste dat mag ik hopen... Eindelijk de weg op en ik nader een rotonde en dat zal niet de enige zijn want op mijn route bevinden zich in totaal 3 rotondes. Ik rem af en wacht want er komt iemand aan op de rotonde en verrek, weer slaat die auto af zonder richting aan te geven terwijl ik daarvoor ging remmen? Wat een baviaan met syfilis! En ik weet niet of je ooit een primaat met een geslachtsziekte hebt gezien maar na een verblijf in het Bergwoud van Sichuan weet je precies waar ik het over heb. Vervolgens rij ik verder, maar harder dan 40 zal ik niet gaan, want voor mij zit een man van middelbare leeftijd met zijn vrouw in een Fiat Panda en hoewel ik weet Panda's misschien schattig lijken, zijn ze toch best fel. 50 km per uur moet allerminst een probleem zijn. Ik begin mijn hoofdhaar uit te trekken als ik merk dat ze op een rechte weg aan het afremmen zijn. Waarom, vraag ik me nog af? Is het omdat ik aan het bumperen ben? Maar nee, ik moet op mijn rem omdat meneer zo graag een voetganger voor wilt laten gaan? Onvoorstelbaar. Ik heb altijd geleerd dat als ik galant wil zijn en iemand die geen voorrang heeft toch voorrang wil geven in een situatie zoals deze, dan moet er niemand achter mij rijden. Je moet altijd met het verkeerd meerijden, dit bevordert de doorstroming. Logisch of niet? Als er niemand anders last van heeft kun je remmen voor wie dan ook als je dat wilt, zelfs als het Jan Peter Balkenende is. Maar nee, ik moet remmen (goed voor het milieu) en de auto's achter mij ook. Tegen de tijd dat de Panda is opgetrokken ben ik aan mijn wenkbrauwen begonnen.

We naderen een rotonde en ik hoop dat hij een andere weg inslaat. Jawel, ik voel me voor even gelukkig totdat ik bij een kruising bij het spoor kom. Het is half 4 en dus als het tegenzit heb ik twee treinen tegen. Maar voorlopig is het stoplicht groen dus het lijkt me mee te gaan zitten. Nu is het wegdek er niet zo goed en ook het spoor is erg hobbelig. Dit heeft als gevolg dat iedereen met 20 km per uur over het spoor gaat. Dit gecombineerd met mensen die 10 meter tussen hun voorganger laten, resulteert erin dat het stoplicht het voor gezien houdt. Oranje, misschien als ze aansluiten red ik het nog. Maar natuurlijk niet! Niemand sluit aan en er hadden wel 3 keer zoveel auto's kunnen oversteken als iedereen vlot optrekt en aansluit. Maar nee ik sta voor een rood licht. En daar gebeurd het dan toch. De trein komt er aan en die is pas net vertrokken dus die moet nog op gang komen en dat gaat niet zo snel. Na 5 minuten gaat het stoplicht weer op groen. Weer hetzelfde verhaal, en doordat mensen niet aansluiten haal ik het stoplicht bijna niet meer, maar oranje gaf me het vrijkaartje om door te rijden. De auto voor me treuzelt wel heel erg en ik zit er kort achter als hij ineens afslaat zonder richting aan te geven. Nu zit ik op een rechte weg maar het is wel fijn om te weten of iemand ineens afslaat of niet. En dit is al de derde keer dat mensen vertikken om even dat ene vingertje omhoog of omlaag te doen. Maar als het ze niet naar hun zin gaat dan weten ze precies welke vinger ze moeten opsteken. Maar is het nu teveel gevraagd om rekening te houden met de "traffic-flow"? Die 5 calorieën die het je misschien kost? Verbruik je ook nog wat, want van al dat autorijden word je ook niet slanker.

Ik rij verder met 45 km per uur, want er is toch niemand die 50 rijdt waar je 50 mag? Stel je voor dat je dan per ongeluk 51 rijd? Dat mag niet! Vervolgens kom ik weer op een hele grote rotonde die een speciale straling heeft. Er is sprake van een electro magnetisch puls die je richtingaanwijzers tijdelijk uitschakelt, ja dat is ooit gedaan door Crimson van Suske en Wiske, want die wilde een stap in de goede richting zetten maar hij had wat problemen met links en rechts. Daarom vond hij dat niemand mocht laten weten wat de juiste richting was. Slechts enkele auto's zijn er onvatbaar voor, mijn bolide is hier blijkbaar ook immuun voor, want ik zet richting naar de snelweg. En voor de laatste stuk nog een ergernis...

We gaan invoegen en naar mijn mening kun je het beste zoveel mogelijk vaart maken, want dan kun je gelijk mee met het verkeer van de snelweg en kun je zonder haperingen invoegen. Ook dit heb ik ooit geleerd van mijn struisvogelrijinstructeur. Maar nee, het gaat niet zoals gehoopt. Met 80 km per uur voegen we in op de snelweg want Jantine in haar Volvo V50 station begrijpt dit concept niet. Wel geeft ze richting aan, dit doet ze al bijna 2 minuten lang maar veel actie lijkt er niet te zijn.

Maar Tao is de weg en de weg is heel belangrijk. Voor mij is het tot nu toe een ergernis. Vele meesters beweren dat de weg minstens zo belangrijk is als de bestemming. En ik ben opgenomen onder de grote Zen meesters door mijn visie dat de Weg het enige is wat telt. De bestemming is vaak onbekend, je moet je koers steeds veranderen. Steeds is er een nieuwe of een andere bestemming, soms ben je je er van bewust en soms ook niet. Je komt alleen nooit aan op je bestemming, je bent altijd onderweg. En daarom is de Weg het belangrijkste wat er is. Het gaat niet om je bestemming maar om de weg die bewandeld, of in dit geval berijd. Soms maken mensen het leven moeilijk en zie je het niet meer zitten, soms maken mensen verkeersdrempels om je af te remmen in het leven. Een andere keer vertrouw je mensen en dan slaan ze ineens een andere weg in zonder dit even aan te geven of houden ze je op terwijl jij verder wilt en soms lijkt er totale chaos. Sommige mensen houden rekening met je en sommige mensen niet, maar uiteindelijk zet je weer een andere koers in en ben je het alweer vergeten. En heel soms..... dan schrijf je dit soort dingen van je af: Wat een stelletje pannenkoeken op de weg! Hoe moet dat als de vergrijzing het verkeer gaat saboteren!!!?

Tao, doe me een plezier en ga weg!